Starosta zawiera z pracodawcą organizującym prace interwencyjne lub organizatorem robót publicznych, lub wskazanym przez organizatora robót publicznych pracodawcą umowę określającą m.in. terminy i wysokość refundowanych z Funduszu Pracy przez starostę kosztów wynagrodzeń, nagród i składek na ubezpieczenia społeczne.
Ponadto starosta może zawrzeć z pracodawcą umowę przewidującą jednorazowe refundowanie poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego do określonego przedsiębiorcy.
Refundacja taka może nastąpić, w przypadku gdy:
l pracodawca zatrudniał skierowanego bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz
l po upływie 12 miesięcy zatrudnienia skierowany bezrobotny jest nadal zatrudniony.
Kwota refundowanych składek, o których mowa, nie może przekroczyć 300 proc. wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu spełnienia warunków do udzielenia refundacji.
Umowa w sprawie refundacji przez starostę kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne określa m.in.:
l rodzaj i miejsce wykonywanych prac oraz niezbędne lub pożądane kwalifikacje bezrobotnych;
l termin i wysokość należnej refundacji z Funduszu Pracy;
l obowiązek zwrotu wypłaconych kwot refundacji w przypadku wykorzystania środków niezgodnie z umową oraz tryb i termin tego zwrotu.
WARUNKI UDZIELENIA POMOCY
Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy jest udzielana, jeżeli:
l utworzone miejsce pracy stanowi wzrost netto liczby pracowników u danego pracodawcy w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy;
l pracodawca utrzyma przez okres 3 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców przez 2 lata:
- dotychczasowy stan zatrudnienia na poziomie nie niższym niż średnie zatrudnienie z ostatnich 12 miesięcy albo stan zatrudnienia z dnia składania wniosku o pomoc, o ile jest on wyższy od średniego zatrudnienia z ostatnich 12 miesięcy, oraz
- miejsca pracy utworzone w związku z przyznaną refundacją.
Sprawa refundacji wynagrodzeń czy kosztów składek na ubezpieczenie społeczne, o której mowa, uregulowana została w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. nr 76, poz. 510). Pomoc, o której mowa w rozporządzeniu, jest pomocą publiczną na tworzenie nowych miejsc pracy lub rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji.
Koszty do refundacji
Kosztami kwalifikującymi się do objęcia pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy są ponoszone w okresie 24 miesięcy przez pracodawcę koszty płac nowych pracowników, na które składają się:
l wynagrodzenia brutto oraz
l opłacone od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne.
Maksymalną intensywność pomocy udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto (ramka obok) w przypadku mikroprzedsiębiorców i małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów wymienionych wyżej.
Udział własny
W przypadku pomocy na tworzenie nowych miejsc pracy udział własny pracodawcy, w kosztach zatrudnienia powinien wynosić co najmniej 25 proc. Przez udział własny należy rozumieć środki, które nie zostały uzyskane przez pracodawcę w związku z otrzymaną wcześniej pomocą publiczną, w szczególności w formie kredytów preferencyjnych, dopłat do oprocentowania kredytów, gwarancji lub poręczeń udzielonych na warunkach korzystniejszych niż oferowane na rynku.
Pomoc na tworzenie nowych miejsc pracy może być udzielana łącznie z inną pomocą lub wsparciem ze środków Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, jeżeli łączna wielkość pomocy nie przekroczy maksymalnych intensywności pomocy, czyli np. 50 proc. kosztów - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego.
JAKA POMOC W POSZCZEGÓLNYCH WOJEWÓDZTWACH
Maksymalna intensywność pomocy brutto udzielana na tworzenie nowych miejsc pracy wynosi:
l 50 proc. kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
l 40 proc. kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawa;
l 30 proc. kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawa oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.
PODSTAWA PRAWNA
l Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. nr 99, poz. 1001 ze zm.).
l Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych oraz jednorazowej refundacji kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. nr 76, poz. 510).
ZBIGNIEW KORNAT