Praktycznie każdy, kto prowadzi działalność gospodarczą, wykorzystuje w niej przedmioty, które nie służą bezpośrednio produkcji, czyli nie stanowią składnika produkowanego towaru albo nie wchodzą w skład sprzedawanych usług. Takie przedmioty, jeśli będą wykorzystywane dłużej niż rok, definiowane są jako środek trwały. Gdy zaś ich okres użytkowania nie przekracza roku, uznawane są za wyposażenie. Jedynie osoby opodatkowane w formie karty podatkowej nie muszą w żaden sposób ewidencjonować używanych przez siebie środków trwałych oraz wyposażenia. Ryczałtowcy i osoby rozliczające się na podstawie księgi muszą prowadzić zarówno ewidencję środków trwałych, jak i ewidencję wyposażenia.
Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku ryczałtowym, podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ewidencję wyposażenia.
Ewidencja ryczałtowca
Obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia nie dotyczy jednak osiągających przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy i podobnych umów. Gdy podatnicy ci równocześnie osiągają przychody i z najmu, i z działalności gospodarczej, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyłącznie wyposażenie związane z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.
Ewidencją wyposażenia u ryczałtowców obejmuje się rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną pozarolniczą działalnością gospodarczą niezaliczone do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 1,5 tys. zł.
Podatnicy, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej, albo zakładają po raz pierwszy ewidencję wyposażenia, dokonują wyceny wyposażenia według cen zakupu lub według wartości rynkowej z daty założenia ewidencji.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku ryczałtowym, w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej ryczałtowcy są obowiązani objąć spisem z natury również rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną działalnością, niebędące środkami trwałymi, zaliczane do wyposażenia.
Ewidencja z księgą przychodów
Z kolei zasady prowadzenia ewidencji wyposażenia przez osoby rozliczające podatek od dochodów z działalności gospodarczej w formie podatku w stałej wysokości 19 proc. lub według skali tabeli podatkowej uregulowane są w rozporządzeniu ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z par. 4 tego rozporządzenia osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie obowiązane do prowadzenia księgi, prowadzą także ewidencję wyposażenia.
Ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa - w rozumieniu przepisów o amortyzacji - przekracza 1,5 tys. zł.
Zgodnie z treścią par. 18 ust. 4 podatnik jest obowiązany dokonać zapisów w ewidencji wyposażenia najpóźniej w miesiącu przekazania wyposażenia do używania.
Podobnie jak ryczałtowiec, podatnik rozliczający się z fiskusem na zasadach ogólnych, w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności, spisem z natury obejmuje również wyposażenie.
ED