W większości przypadków dynamika kariery na tym etapie się zmniejsza. Ludzie bardziej niż wcześniej szanują pracę, mając świadomość jak trudne może być w tym wieku znalezienie kolejnej. Jest to także okres, w którym zdobyta wcześniej wiedza i zgromadzone doświadczenie czynią niektóre osoby szczególnie predysponowanymi do obejmowania ról o strategicznym charakterze.
Wiąże się to ze zdolnością do kompleksowego ujmowania zjawisk, analizy złożonych procesów i formułowania perspektywicznych, wielowariantowych planów działania. W tym wieku rosną też najczęściej zdolności koncyliacyjne, co wiele osób czyni szczególnie odpowiednimi do pełnienia funkcji polegających na koordynowaniu działań ludzkich w złożonych i skomplikowanych okolicznościach.
Okres ten u kobiet trwa co najmniej dziesięć lat, u mężczyzn, którzy wiek emerytalny osiągają w 65. roku życia, trwa przynajmniej piętnaście lat. W różnym stopniu u różnych osób może on się wydłużać przez opóźnianie momentu przejścia na emeryturę albo przez prowadzenie – już po osiągnięciu wieku emerytalnego – dalszej zawodowej lub quasi-zawodowej działalności. Tak przynajmniej w większości myśl pracodawcy i w ten sposób myślą podczas rekrutacji – wskazuje na to badanie przeprowadzone przez Marka Suchara.
Jeśli zatem dana osoba w wieku powyżej 50-tki szuka pracy na stanowisku specjalisty w firmach o utrwalonej pozycji na rynku, z solidną bazą klientów, argumentem przemawiającym za zatrudnieniem jest „sporo przeżyłem, z wieloma niespodziewanymi rzeczami dałem sobie radę, przez co wyrobiłem w sobie pokorę i podstawowe procedury, dzięki którym dam sobie radę również z nowymi niespodziankami”.
Przeczytaj także: Na co zwrócić uwagę przy wyborze pracodawcy
Jeśli do tego posiada doświadczenie kierownicze, to jest naprawdę łakomym kąskiem dla pracodawcy i wiek nie stanowi wtedy przeszkody w zatrudnieniu – o ile faktycznie doświadczenie zawodowe i osiągnięcia (a konkretniej – plastyczne i konkretne opowiadanie o rozwiązanych sytuacjach) są bogate i w pewnym stopniu niedostępne młodszym konkurentom.
Jeśli natomiast osoba nie posiada bogatego doświadczenia (bo np. pracowała tylko w jednym miejscu), powinna jako argumentu użyć powtarzalności osiąganych wyników i znajomości procedur pracy. To bardzo pożądane cechy nie tylko dla dojrzałych firm lub niewielkich zakładów lokalnych (bo dają pewność, że pracownik nie będzie starać się zabłysnąć, ale skupi się na osiąganiu zakładanych wyników), ale też dla młodych start-upów (bo oprócz nastoletnich wizjonerów takie firmy potrzebują kilka osób, które dadzą bezpieczną podstawę wyników pracy na której można budować śmiałe pomysły – bardzo lubią takie podejście inwestorzy venture).
Polecamy serwis Szkolenia
Artykuł opisujący etap późnej kariery pochodzi z książki „Modele karier. Przewidywanie kolejnego kroku” Marka Suchara (Wydawnictwo C.H. Beck, 2010). Wykorzystanie za wiedzą Wydawcy.