Ochrona pracowników w wieku przedemerytalnym przed zwolnieniem z pracy polega na tym, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (art. 39 Kodeksu pracy). Ma ona na celu umożliwienie pracownikowi nabycia prawa do emerytury w sytuacji, gdy z racji wieku nie jest on już tak konkurencyjny na rynku pracy.
W przypadku osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. znaczenie dla ochrony przedemerytalnej ma tylko osiągnięcie odpowiedniego wieku emerytalnego, ponieważ w przypadku tych osób do przejścia na emeryturę nie jest wymagany żaden staż pracy. Wystarczające jest tylko osiągnięcie określonego wieku emerytalnego, który obecnie zależy jeszcze od daty urodzenia i wciąż wzrasta co kwartał o 1 miesiąc. Jednak od 1 października 2017 r. będzie on ponownie wynosił 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Odpowiedni okres zatrudnienia, który umożliwia uzyskanie prawa do emerytury, jest natomiast istotny w stosunku do osób objętych „starym” systemem emerytalnym, tj. urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Te osoby, aby nabyć prawo do emerytury, oprócz wieku emerytalnego muszą jeszcze bowiem posiadać określone ustawowo okresy składkowe i nieskładkowe (art. 27 i 27a ustawy o emeryturach i rentach z FUS).
Zobacz serwis: Prawo dla firm
Ostatnia nowelizacja ustawy emerytalnej nie zmienia omawianej regulacji i okres ochronny przed wypowiedzeniem umowy o pracę nadal będzie wynosił dla wszystkich pracowników 4 lata. Jednak w związku z obniżeniem wieku emerytalnego od 1 października 2017 r. ochroną tą będą objęci także pracownicy po osiągnięciu nowego, niższego wieku emerytalnego.
Ochrona przedemerytalna od 1 października 2017 r.
W obecnym stanie prawnym wiek emerytalny wciąż jeszcze zależy od daty urodzenia pracownika. Tym samym pracownicy „wchodzą” w 4-letni okres ochronny przed wypowiedzeniem umowy o pracę w różnym wieku. Począwszy od 1 października 2017 r. powszechny wiek emerytalny będzie taki sam, jaki obowiązywał do końca 2012 r., tj. będzie on wynosił 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Oznacza to, że docelowo ochronie przedemerytalnej ponownie będą podlegać:
● kobiety w wieku 56–60 lat,
● mężczyźni w wieku 61–65 lat.
Jednak w związku z tym, że część pracowników na dzień 1 października 2017 r. będzie już od pewnego czasu podlegać ochronie przedemerytalnej, a inni pracownicy osiągną nowy, niższy wiek emerytalny wkrótce po dniu wejścia w życie zmian – ustawa nowelizująca przewiduje przepisy przejściowe.
Pracownicy, którzy 1 października 2017 r. będą już objęci ochroną przedemerytalną, lub osoby, które byłyby objęte taką ochroną, gdyby w tym dniu pozostawały w stosunku pracy, od tego dnia będą korzystać z tej ochrony stosunku pracy do osiągnięcia obecnego (wyższego) wieku emerytalnego (art. 28 ustawy z 16 listopada 2016 r. nowelizującej ustawę o emeryturach i rentach z FUS). W praktyce oznacza to, że ich okres ochronny nie skróci się w związku z nabyciem przez nich prawa do niższego wieku emerytalnego. Okres tej ochrony ustalony przez pracodawcę obecnie pozostanie taki sam także od 1 października 2017 r.
Przeczytaj w INFORLEX.PL Biznes cały artykuł: Jak zmieni się ochrona pracowników w wieku przedemerytalnym od 1 października 2017 r.
W artykule omówiono również problematykę dopuszczalności wypowiedzenia zmieniającego pracowników w wieku przedemerytalnym.