Jeżeli stronami transakcji są podatnicy, a towar został przemieszczony do Polski z innego państwa członkowskiego UE, to nawet jeśli transakcja została udokumentowana paragonem (a nie fakturą), to stanowi ona dla polskiego nabywcy WNT.
Natomiast w przypadku zakupu udokumentowanego rachunkiem, który został wystawiony z powodu korzystania przez unijnego dostawcę ze zwolnienia od podatku ze względu na niskie obroty, WNT nie występuje.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium Polski (WNT) należy rozumieć nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Dla uznania zakupu towarów za WNT konieczne jest także spełnienie warunku związanego ze statusem podatkowym nabywcy oraz dostawcy towarów, a mianowicie aby, co do zasady:
- dostawca towarów i nabywca towarów byli podatnikami VAT lub podatnikami podatku od wartości dodanej,
- a u nabywcy - nabywane towary służyły jego działalności gospodarczej.
Aby WNT mogło być uznane za opodatkowane na terytorium Polski, to co do zasady konieczne jest również, aby towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdowały się na terytorium naszego kraju (art. 25 ust. 1 ustawy o VAT).
Rozliczenie WNT udokumentowanego paragonem
Jeżeli stronami transakcji są podatnicy, a towar został przemieszczony do Polski z innego państwa członkowskiego UE, to nawet jeśli transakcja została udokumentowana paragonem (a nie fakturą), to stanowi ona dla polskiego nabywcy WNT. Otrzymanie paragonu z wykazanym na nim podatkiem od wartości dodanej nie zwalnia polskiego nabywcy z opodatkowania WNT w Polsce, jeśli zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 9 ustawy o VAT. Co więcej, nabywca jest obowiązany wykazać podatek należny od WNT udokumentowanego paragonem, nawet jeśli z tego tytułu nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT wynika, że w przypadku WNT obowiązek podatkowy powstaje:
- w dniu wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej lub
- 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia
- w zależności od tego, które z tych dwóch zdarzeń wystąpiło wcześniej.
Jeśli w opisanej sytuacji podatnik otrzymał paragon, który nie może być uznany za fakturę, to obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miało miejsce WNT.
Należy zwrócić uwagę, że dla WNT udokumentowanego paragonem z wykazanym podatkiem od wartości dodanej podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota zapłaty, którą otrzymał dostawca towarów, tj. kwota obejmująca także zagraniczny podatek od wartości dodanej (art. 30a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT). Podstawą opodatkowania będzie zatem wartość brutto paragonu.
Podstawę opodatkowania należy przeliczyć na złote według kursu średniego waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający powstanie obowiązku podatkowego (art. 31a ust. 1 ustawy o VAT). Będzie to kurs średni waluty z 14. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło WNT (jeżeli w tym dniu ogłoszono kurs waluty).
Przeczytaj w INFORLEX.PL Biznes cały artykuł: Jak rozliczyć VAT od WNT, gdy transakcja nie została udokumentowana fakturą
W artykule omówiono również rozliczenie WNT udokumentowanego rachunkiem.