Podatnicy VAT, którzy w ocenie organów podatkowych „nadużyją prawa”, będą opodatkowani tak, jak – zdaniem fiskusa – powinni być opodatkowani, gdyby tego prawa nie „nadużyli”. Prowadzi to do wniosku, że w przypadku VAT nie będzie co prawda stosowana szczególna klauzula obejścia prawa wynikająca z Ordynacji, ale legalne czynności dokonane przez podatnika VAT będą mogły być potraktowane przez fiskusa jako „nadużycie prawa” i kwestionowane w „zwykłym” postępowaniu podatkowym czy kontrolnym.
Nowe przepisy dotyczące „nadużycia prawa” zostały wprowadzone nowelizacją z 13 maja 2016 r. i zaczynają obowiązywać od 15 lipca 2016 r. Z dodanych tą nowelizacją przepisów art. 5 ust. 4 i 5 ustawy o VAT wynika, że:
4. W przypadku wystąpienia nadużycia prawa dokonane czynności, o których mowa w ust. 1, wywołują jedynie takie skutki podatkowe, jakie miałyby miejsce w przypadku odtworzenia sytuacji, która istniałaby w braku czynności stanowiących nadużycie prawa.
5. Przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1, w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów, można dojść do wniosku, że każdą legalną czynność podlegającą opodatkowaniu VAT organ podatkowy będzie mógł zakwestionować, jeżeli uzna, że miała ona na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, czyli obniżenie opodatkowania (zwiększenie odliczenia VAT naliczonego lub kwoty zwrotu VAT).
W konsekwencji – „dzięki” nowelizacji – nawet zwykły rabat może zostać uznany za czynność podjętą w celu uzyskania korzyści podatkowej, czyli obniżenia opodatkowania.
Przeczytaj w INFORLEX.PL Biznes cały artykuł: Jakie zagrożenia dla podatnika VAT niesie klauzula „nadużycia prawa”
W artykule m.in.:
- Czy rabat jest „nadużyciem prawa”
- Czy można złożyć wniosek o interpretację w sprawie nadużycia prawa