Naczelnik Urzędu Skarbowego na wniosek osoby zainteresowanej ma obowiązek poinformować czy podatnik, o którego pytamy jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny bądź zwolniony. Z zapytaniem może może wystąpić tak podatnik, jak i inna osoba posiadająca interes prawny w uzyskaniu informacji. Podstawą prawną prawa do informacji jest art. 96 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.
Powoływany przepis brzmi „Na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowanym może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.”
Przeczytaj koniecznie VAT 2011 - najważniejsze zmiany
Jan K. może wystąpić z wnioskiem do Naczelnika, w którym poda przyczyny dla których chciałby uzyskać informację na temat podatnika, Józefa N., gdyż planuje z nim zawrzeć umowę na znaczą kwotę.
Niestety, możliwość wystąpienia z wnioskiem do Naczelnika Urzędu Skarbowego jest w praktyce bardzo rzadko wykorzystywana. Pamiętać jednak należy, że jeżeli odliczymy podatek VAT z faktury, która została wystawiona przez nieistniejący podmiot gospodarczy, to ponosimy w związku z tym ryzyko nieskorzystania z prawa do informacji przysługującego nam na podstawie art. 96 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.
Stanowisko takie zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym stwierdzono, że mając na uwadze kwotę transakcji oraz okoliczności zawierania umów można oczekiwać, że wykorzystana zostanie możliwość, którą daje art. 96 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Dzięki temu można się zorientować czy czynności podejmowane przez kontrahenta w przeszłości nie powodowały nadużyć w podatku od towarów i usług (VAT).
Polecamy serwis Ulgi
Jako że przepisy ustawy nie obligują podatnika do korzystania z możliwości jaką daje art. 96 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można wymagać od podatnika skorzystania z prawa do informacji, ale nieskorzystanie to oznacza, że podatnik podejmuje działania na własne ryzyko. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że po to jest ta instytucja, aby chronić podatników przed nieuczciwymi i nierzetelnymi kontrahentami.