W przypadku udzielenia skonta po wystawieniu faktury podatnik powinien wystawić fakturę korygującą in minus do faktury pierwotnej. Wystawienie faktury korygującej in minus daje prawo podatnikowi do zmniejszenia przychodu o wartość skonta w dacie jej wystawienia.
Skonto jest obniżką ceny udzielaną kontrahentowi, który zapłacił przed wyznaczonym terminem za towar lub wykonaną usługę. Skonto jest rozwiązaniem dobrowolnym, zależnym od woli stron, ale jego udzielenie związane jest z obowiązkiem odpowiedniego rozliczenia na fakturach. Informacja o udzielonym skoncie powinna znaleźć się na fakturze, o ile nie zostało ono skalkulowane w cenie jednostkowej netto (art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy VAT). Faktura powinna zawierać informację o kwotach udzielonych upustów i obniżkach cen, a nie tylko o samym fakcie zastosowania zniżki. W przypadku gdy skonta udzielono po wystawieniu faktury, podatnik ma obowiązek wystawić fakturę korygującą (art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy VAT).
Skonto to czynność warunkowa. Przyznanie skonta uzależnione jest od wcześniejszej zapłaty. Dopiero z chwilą zrealizowania skonta staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W efekcie wystawić należy fakturę korygującą in minus do faktury pierwotnej. Wystawienie faktury korygującej in minus daje prawo podatnikowi do zmniejszenia przychodu o wartość skonta w dacie wystawienia faktury korygującej. Jeżeli bowiem korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca (art. 14 ust. 1m updof). Przepisy podatku dochodowego nie wymagają w takim przypadku potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.
Przeczytaj w INFORLEX.PL Biznes cały artykuł: Jak rozliczyć w pkpir skonto
W artykule omówiono również przykład zapisu w pkpir.