Umowa o kartę płatniczą jest to umowa, zgodnie z którą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę. Umowę tę zawiera się na piśmie na czas określony.
Dopiero po zawarciu umowy następuje wydanie karty płatniczej. Aż do tego momentu wydawca odpowiada za szkodę wynikającą z użycia karty przez osobę nieuprawnioną. Obowiązkiem wydawcy jest poinformowanie posiadacza karty o warunkach, terminie oraz miejscu wydania karty płatniczej.
Kluczowe w tym przypadku jest zdefiniowanie dwóch pojęć: wydawcy i posiadacza karty płatniczej. Posiadaczem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub inny podmiot, który na podstawie umowy o elektroniczny instrument płatniczy dokonują w swoim imieniu i na swoją rzecz operacji określonych w umowie. Wydawcą natomiast jest bak, z którym zawieramy umowę i który jednocześnie jest właścicielem wydanej przez siebie karty płatniczej.
Błędne jest więc przekonanie, że właścicielem karty płatniczej konsumenta jest ona sam. Jeżeli więc prawo własności do karty płatniczej rości sobie bank, to on może zrobić z nią co zechce. Dlaczego więc, zniszczenia karty dokonał sprzedawca? To reguluje umowa między agentem rozliczeniowym (bankiem) a akceptantem. Jest nim przedsiębiorca, który przyjmuje zapłaty przy użyciu elektronicznych instrumentów płatniczych. Umowa między tymi dwoma stronami określa m.in. stosowane procedury, w tym procedury bezpieczeństwa, obowiązki akceptanta w związku z dokonywaniem operacji oraz przyczyny odmowy przez akceptanta przyjęcia zapłaty przy użyciu elektronicznego instrumentu płatniczego. W tej sytuacji należałoby się odnieść do tej umowy.
Zobacz również: Wzór umowy o kartę płatniczą
Podstawa prawna:
ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. nr 169, poz. 1385 z późn. zm.).