Sąd może orzec pozbawienie na okres od trzech do dziesięciu lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, reprezentanta lub pełnomocnika w spółce handlowej, przedsiębiorstwie państwowym, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszeniu.
Sankcja ta ma zastosowanie w stosunku do osób, które ze swojej winy będąc do tego zobowiązane, nie złożyły w terminie dwóch tygodni od dnia powstania podstawy do ogłoszenia upadłości wniosku o ogłoszenie upadłości. Może ona dotyczyć także osób, które po ogłoszeniu upadłości nie wydały lub nie wskazały majątku, ksiąg handlowych, korespondencji lub innych dokumentów upadłego, do których wydania lub wskazania były zobowiązane z mocy prawa. Taki zakaz sąd może zastosować również wobec osób, które po ogłoszeniu upadłości ukrywały, niszczyły lub obciążały majątek wchodzący w skład masy upadłości albo jako upadły w toku postępowania upadłościowego nie wykonywały innych obowiązków ciążących na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądu albo sędziego komisarza, albo też w inny sposób utrudniały postępowanie. Osoby, które pomimo utraty prawa do prowadzenia działalności gospodarczej podejmują ją, muszą liczyć się z określonymi w przepisach konsekwencjami. Zgodnie z ich postanowieniami, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności bez zgody sądu albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech.
PODSTAWA PRAWNA
n Art. 373 ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. nr 60, poz. 535 z późn. zm.).
n Art. 244 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. nr 88, poz. 553 z późn. zm.).
MARCIN RUSINEK
ekspert z Kancelarii Radcy Prawnego A. Polowiec
Not. MONIKA BURZYŃSKA