W przypadku konieczności zapłaty podatku zawsze można spróbować podjąć próbę jego odroczenia lub rozłożenia na raty. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej (art. 67a) urząd skarbowy może wydać taką decyzję. Aby o to wnioskować, konieczne jest jednak podjęcie określonych działań przez samego podatnika.
Procedura odroczenia lub rozłożenia podatku na raty jest uruchamiana na wniosek podatnika. Wniosek musi być złożony przed upływem terminu zapłaty podatku, a więc przed 30 kwietnia, jako że po upływie tej daty należne zobowiązanie stanie się już zaległością podatkową i należałoby wnioskować o odroczenie lub rozłożenie na raty zaległości podatkowej. Urząd skarbowy ma miesiąc (a w szczególnie skomplikowanych przypadkach nawet dwa miesiące) na rozpatrzenie wniosku podatnika. Tak więc, biorąc pod uwagę powyższe terminy, istotne może okazać się złożenie wniosku o odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie go na raty jak najszybciej, nawet przed końcem marca.
Zobacz też serwis: PITy
Podjęcie przez urząd skarbowy tej decyzji ma miejsce jednak wyłącznie w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. W sprawach indywidualnych przypadki odroczenia płatności podatku lub rozłożenia ich na raty należą raczej do rzadkości. Aby urząd podjął pozytywną dla podatnika decyzję, podatnik musi we wniosku przedstawić odpowiednio stan faktyczny oraz wykazać, jaki ważny interes dotyczy podatnika, i uzasadnić przesunięcie lub rozłożenie na raty płatności podatku. Pozytywna decyzja urzędu wiąże się z koniecznością uiszczenia dodatkowej opłaty tzw. opłaty prolongacyjnej.
Jeśli urząd nie uzna argumentacji podatnika, nie pozostanie nic innego jak zapłata podatku. Wówczas warto jeszcze raz sprawdzić możliwości skorzystania z ulg podatkowych i złożenia zeznania wspólnie z małżonkiem lub jako samotny rodzic z dzieckiem.
Źródło: Raport Open Finance & MDDP