Postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte w lipcu 2009 roku po informacji uzyskanej od konsumenta i Rzecznika Ubezpieczonych. W jego trakcie przeanalizowano wzorce umów, jakie Powszechny Zakład Ubezpieczeń zawierał z konsumentami m.in. w zakresie ubezpieczeń autocasco, nieruchomości, podróży turystycznych oraz następstw nieszczęśliwych wypadków.
Z uzyskanych informacji wynika, że umowy o ubezpieczenie autocasco zawierają postanowienia tożsame z wpisanymi do Rejestru klauzul niedozwolonych. Jedno z nich przewiduje pomniejszenie zwrotu kosztów naprawy pojazdu o podatek VAT.
Takie postanowienie jest niekorzystne dla ubezpieczonego, ponieważ za poniesioną szkodę powinien otrzymać odszkodowanie w pełnym zakresie. UOKiK zwrócił również uwagę na klauzulę mówiącą, że ubezpieczeniem AC nie są objęte pojazdy wprowadzone na teren celny Unii Europejskiej, jeśli konsument podał nieprawdziwe dane w zgłoszeniu celnym lub innym dokumencie.
Urząd nie kwestionuje obowiązku podania prawdziwych danych, jednak ubezpieczyciel nie sprecyzował, o jakie dokładnie dane chodzi, ani co rozumie pod pojęciem inny dokument. Tym samym przyznał sobie zbyt dużą dowolność w decydowaniu o niewypłaceniu odszkodowania.
Ponadto w umowach PZU znalazło się niezgodne z prawem postanowienie, na mocy którego składka podlegająca zwrotowi ustalana jest proporcjonalnie do niewykorzystanego okresu ochrony ubezpieczeniowej oraz niewykorzystanej sumy ubezpieczenia.
Tymczasem według kodeksu cywilnego składka powinna być oddana proporcjonalnie do niewykorzystanego okresu zawartej umowy.
O wysokości zwrotu należnej części składki nie mogą decydować żadne inne czynniki poza okresem niewykorzystanej ochrony ubezpieczeniowej. Wprowadzenie dodatkowego kryterium powoduje, że przypadku rozwiązania umowy po zaistnieniu szkody konsumentowi zwracana jest mniejsza kwota niż przysługująca mu z mocy prawa.
UOKiK/IN
Zobacz także: Konsument.wieszjak.pl