W dniu 23 kwietnia i 20 października 2009 roku Trybunał Konstytucyjny rozpoznawał skargę konstytucyjną Tadeusza K. dotyczącą zasady wynagradzania syndyków przedsiębiorstw państwowych oraz pozostałych syndyków.
W wyroku z 20 października 2009 r. Trybunał orzekł, że:
- art. 123 § 51 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe w zakresie dotyczącym syndyków, jest zgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 konstytucji;
- art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 i art. 8 pkt 7 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi w zakresie dotyczącym syndyków, są zgodne z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 konstytucji.
W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku
Zdaniem Trybunału zasady wynagradzania syndyków upadłych przedsiębiorstw państwowych, wprowadzone ustawą z 3 marca 2000 r., pozostawały w racjonalnym związku z celem i treścią tej regulacji.
Trybunał Konstytucyjny przypomniał, że celem ustawy z 3 marca 2000 r. było ograniczenie możliwości ustalania wysokich wynagrodzeń w sferze publicznego sektora gospodarczego w oderwaniu od efektów ekonomicznych, co w ocenie ustawodawcy prowadziło do społecznie niesprawiedliwych skutków.
W takim zakresie ustawodawca działał w ramach swojego marginesu swobody w kształtowaniu polityki gospodarczej państwa.