Projekt zmiany ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw przygotowany przez Ministerstwo Finansów 9 października 2010 r. przewiduje czasowe wykluczenie stosowania niektórych przepisów ustawy o PIT powodujących zmniejszenie wpływów budżetowych w przypadku gdy państwowy dług publiczny przekroczy 55% PKB wg stanu na dzień 31 grudnia danego roku.
Proponuje się dodanie do ustawy o PIT nowego art. 52f, który w ust. 1 przewiduje, iż w takim przypadku, począwszy od roku podatkowego następującego po roku, w którym przekroczenie przez dług 55% PKB zostanie ogłoszone przez Ministra Finansów, przez trzy kolejne lata podatnicy nie będą mogli korzystać z:
- 50% i 20% kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-4 lub kosztów faktycznie poniesionych, o których mowa w art. 22 ust. 10 ustawy o PIT,
- ulgi internetowej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6a ustawy o PIT,
- ulgi prorodzinnej (ulga na dziecko) określonej w art. 27f ustawy o PIT.
Podatnikom korzystającym dotychczas z 50% i 20% kosztów uzyskania przychodu proponuje się przyznanie prawa do stosowania miesięcznych kosztów uzyskania przychodu w wysokości określonej dla przychodów ze stosunku pracy (art. 52f ust. 2).
Ponadto podatnicy uzyskujący tego samego rodzaju przychody z kilku tytułów będą mieli prawo do zastosowania w rocznym zeznaniu podatkowym podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, określonych w art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 52f ust. 3).
Polecamy: VAT 2011
Polecamy: Podatki 2011
Trudno oprzeć się niemiłej konkluzji, że rząd, który przecież sam kreuje i powiększa państwowy dług publiczny, zamiast szukać oszczędności u siebie – np. w rozdętej administracji, wyciąga po raz kolejny rękę po pieniądze podatników. Zapomina przy tym, że jednym z większych problemów naszego kraju jest starzenie się społeczeństwa i zmniejszająca się liczba urodzeń.
Szacuje się, że przy utrzymaniu obecnego spadku liczby urodzeń i tym samym liczby ludności w 2030 roku będzie mieszkać w Polsce ok. 35,6 mln ludzi (w 2004 r. było 38,2 mln – dane GUS).
A ulga na dziecko, choć i tak niewielka (w porównaniu do niektórych krajów europejskich) miała być jednym ze środków zaradczych wspomnianemu problemowi demograficznemu.
Warto wiedzieć, że np. niemieckie świadczenie rodzinne Kindergeld w 2010 r. wzrosło z 164 EUR miesięcznie do 184 EUR na pierwsze i drugie dziecko. Za trzecie dziecko otrzymuje się 190 EUR, a za czwarte 215 EUR. Również niemiecka ulga podatkowa na dzieci, tzw. Kinderfreibetrag wzrosła z 6024 EUR (w 2009 r.) do aż 7008 EUR w 2010 r. (dane: euro-punkt.pl).
Rząd niemiecki raczej rozumie tą prostą prawdę, że im więcej dzieci, tym więcej przyszłych podatników. A nawet nie przyszłych, bo już od urodzenia dzieci kreują istotne wpływy z VAT, który jest zawarty w cenie licznych produktów kupowanych przez rodziców dla swoich pociech.
O VAT rząd wszakże nie zapomina.
Do ustawy o VAT ma zostać dodany blok przepisów związanych z warunkowymi zmianami stawek podatkowych (przepisy art. 146f – 146j). Proponowane w art. 146f rozwiązania dotyczą podwyżek stawek podatku VAT, początkowo o 1 punkt procentowy w stosunku do stawek obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. (czyli 23% 8% i 5%), wprowadzonych ustawą o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej. Przy czym wprowadzenie tego dodatkowego mechanizmu zabezpieczenia finansów publicznych uwarunkowane byłoby stanem tych finansów w latach 2011 - 2013.
Zgodnie z zaproponowanym w nowym art. 146f ustawy o VAT rozwiązaniem, jeśli relacja państwowego długu publicznego do PKB przekroczy 55 % w 2011 r. nastąpią następujące podwyżki stawek VAT w kolejnych okresach:
1) od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r.:
a) podwyższenie stawki VAT podstawowej do 24 %,
a) podwyższenie stawki VAT obniżonej do 9 %,
b) podwyższenie stawki VAT super obniżonej do 6 %,
c) dostosowanie stawki ryczałtu dla taksówkarzy 5 %,
d) dostosowanie stawki zryczałtowanego zwrotu podatku dla rolników 7,5 %;
2) od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. ww. stawki wzrosną i będą wynosić odpowiednio 25 %, 10 %, 7 %, 6 % i 8 %;
3) od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. nastąpi powrót do stawek, o których mowa w pkt 1, tj. odpowiednio 24 %, 9 %, 6 %, 5 % i 7,5%;
4) od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawki zostaną obniżone i będą wynosić odpowiednio 23 %, 8 %, 5%, 4 % i 7 % - przy czym z racji tego, że najniższa stawka przewidziana w ustawie o VAT wynosi 5 % w projekcie pominięto zmianę w tym zakresie.
W przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do PKB w 2011 r. nie przekroczy 55 % lecz przekroczy ten poziom w 2012 r. albo dopiero w 2013 r., wtedy analogiczne podwyżki (prowadzące do osiągnięcia maksymalnego pułapu stawek w wysokości 25 % - stawka podstawowa, 10 % - stawka obniżona i 7 % - stawka super obniżona) nastąpią odpowiednio od 1 lipca 2013 r. albo od 1 lipca 2014 r. i każdorazowo przewidziano dla nich 4,5 – letni horyzont czasowy.