– Trzeba zacząć od tego, że kiedy zgłosimy nasz projekt, to wszystkie koszty, które znajdą się w jego budżecie, muszą być kwalifikowane – bez względu na to, kto za nie płaci. Za kwalifikujące uważa się koszty, które (równocześnie):
• są niezbędne do realizacji projektu
• są uwzględnione w budżecie
• faktycznie poniesione
• poparte dokumentami (pamiętajmy, że nie wystarczy faktura – żebyśmy dostali zwrot kosztów, ona musi być jeszcze czytelna!)
Za koszty kwalifikowane w żadnym przypadku nie mogą być uznane:
• spłaty pożyczek
• koszty poniesione na przygotowanie wniosku
• zakup ziemi, budynków i nieruchomości
• koszty niezwiązane z projektem
• nieudokumentowane
• mandaty, opłaty karne, koszty procesów sądowych
• naprawy sprzętu
• prace zlecone obliczone jako procent od wydatków całkowitych (w przeciwieństwie do projektów finansowanych z innych programów unijnych).
Jeśli współfinansujemy realizowany projekt (1 proc. jego wartości w przypadku Działań 1.5. i 1.6.), to nasz wkład też musi pokrywać koszty kwalifikowane.
Możemy go jednak wnieść w formie wkładu pieniężnego albo rzeczowego. W tym drugim przypadku może to być praca wolontariuszy – wyceniamy ją, oceniając, ile zapłacilibyśmy pracownikowi wykonującemu taką pracę.
Przykłady kwalifikowanych kosztów projektu w ramach EFS:
• koszty pomieszczeń
• koszty adaptacji pomieszczeń
• leasing wyposażenia
• zakup nowego sprzętu
• amortyzacja sprzętu (pod warunkiem że nie został on zakupiony ze środków unijnych lub krajowych środków publicznych)
• koszty przejazdu na szkolenia i zakwaterowania
• koszty opieki nad dziećmi i osobami zależnymi (do 10 proc. wartości projektu).
NIE. W przeciwieństwie do innych programów unijnych, z tych środków nie wolno finansować inwestycji. Można jednak kupić sprzęt. Wydatki na sprzęt nie mogą przy tym przekraczać 10 proc. wartości całego projektu. Ten sprzęt musi być w dodatku niezbędny dla naszego projektu. Jeśli chcemy kupić sprzęt używany, musimy udowodnić, że ten zakup jest korzystniejszy niż kupienie nowego.