Zdaniem prof. Andrzeja Zolla, rzecznika praw obywatelskich, system bezpłatnej pomocy prawnej należy wprowadzić od zaraz na terenie całego kraju, natomiast planowana w projekcie ustawy etapowość jego budowania, rozłożona na kilka lat, oznacza brak równości w dostępie do tej pomocy. Zdaniem Stanisława Rymara, prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej, budowanie sieci biur pomocy prawnej powinno zacząć się od dołu, tzn. na poziomie gmin i powiatów, gdyż tam znajduje się najwięcej potrzebujących. Dotychczasowe pomysły budowania w pierwszej kolejności biur w dużych ośrodkach są – zdaniem prezesa – nietrafione, gdyż w miastach dostępność do różnorakich form pomocy prawnej jest znacznie większa.
Zwrócono również uwagę na konieczność precyzyjnego uregulowania rozwiązań systemowych. – Ważne jest stworzenie jasnej definicji, kto będzie beneficjentem tej pomocy – powiedział Grzegorz Wiaderek z Fundacji Batorego. W opinii Romana Kęski, członka Krajowej Rady Sądownictwa, ustawodawca musi sprecyzować, w jakich przypadkach pomoc prawna może być udzielona, a w jakich nie. – Aby system mógł sprawnie działać, należy również ujednolicić pięć istniejących różnych procedur pomocy prawnej. Obecnie każda z nich jest inna – stwierdził Łukasz Bojarski z Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.
Tomasz Pietryga