W przypadku osób fizycznych wysokość podatku od nieruchomości ustala organ podatkowy (wójt, burmistrz, prezydent miasta) w drodze decyzji. Podstawą wydania decyzji wymiarowej jest złożona przez podatnika informacja zawierająca dane niezbędne do ustalenia wysokości podatku. Należy ją złożyć w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku podatkowego.
Obowiązek złożenia informacji występuje także w razie zaistnienia zdarzenia mającego wpływ na wysokość podatku w danym roku. Ustalony w drodze decyzji wymiarowej podatek płatny jest w czterech ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminach: do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego.
Podatnicy będący osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi oraz spółkami niemającymi osobowości prawnej samodzielnie obliczają podatek. Mają oni obowiązek corocznego składania deklaracji na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, w terminie do 15 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu, w terminie 14 dni od zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku. Obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości wpłacają na rachunek gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do 15 dnia każdego miesiąca.
Współwłaściciele oraz współposiadacze nieruchomości odpowiadają solidarnie za zapłatę podatku. Szczególne zasady w zakresie zapłaty podatku mają zastosowanie, w sytuacji gdy nieruchomość stanowi współwłasność osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę mieszkaniową. W tym przypadku osobom fizycznym nie doręcza się decyzji ustalającej wysokość podatku od nieruchomości. Zamiast tego zobowiązane są one postępować według zasad określonych dla osób prawnych.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje dwa rodzaje stawek podatkowych: dla budynków i gruntów stawkę kwotową określoną w stosunku do ich powierzchni, natomiast dla budowli - stawkę procentową. Przepisy ustawy określają jedynie górne granice stawek podatku, które podlegają corocznej waloryzacji. Faktycznie obowiązujące stawki podatku na terenie danej gminy uchwalane są przez radę gminy.
Podstawa opodatkowania w podatku od nieruchomości jest zróżnicowana w zależności od przedmiotu tego podatku. Podstawę opodatkowania dla budynków lub ich części stanowi powierzchnia użytkowa. Dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej ich wartość ustalona na 1 stycznia roku podatkowego stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Podstawę opodatkowania w przypadku gruntów stanowi natomiast powierzchnia tych gruntów.
Ważne!
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych przewiduje dwa rodzaje stawek podatkowych: dla budynków i gruntów stawkę kwotową określoną w stosunku do ich powierzchni, natomiast dla budowli - stawkę procentową
WYBRANE MAKSYMALNE STAWKI PODATKU W 2008 ROKU
• Od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków - 0,71 zł
• Od budynków i ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej - 19,01 zł
MAGDALENA MAJKOWSKA
magdalena.majkowska@infor.pl