Ryczałt może być naliczony zawsze, gdy pracodawca poniósł w odniesieniu do pracownika którykolwiek z kosztów wymienionych w par. 4 rozporządzenia w sprawie udzielania pomocy pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne. Długotrwałe zwolnienie lekarskie pozwala zaś przyjąć, że pracodawca poniósł koszt zwiększonej absencji chorobowej.
Ryczałt jest sumą składek wymienionych w art. 25a ust. 2-4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych i składnika wymierzanego najniższym wynagrodzeniem i jest ustalany w pełnej kwocie. Jeżeli wobec pracownika stosuje się art. 16 ustawy, to ryczałty począwszy od ryczałtu za październik 2008 r. należy pomniejszyć o 12,5 proc. najniższego wynagrodzenia. Jak obliczyć ryczałt, pokażemy na przykładzie.
Pracownik o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności jest zatrudniony w zakładzie pracy chronionej na 0,75 etatu. Przez cały miesiąc był na zwolnieniu lekarskim (nie naliczono mu składek na ubezpieczenia społeczne), ponadto do 10 października włącznie stosowano art. 16 ustawy. W takiej sytuacji ryczałt wyniesie 453,66 zł, tj. 0 + (0,75 x 936 x 0,7) - (0,125 x 936 x 10/31).
Pracownikowi nie naliczono składek, więc składnik równy składkom określonym w art. 25a ust. 3 ustawy wyniesie 0. Składnik wymierzany najniższym wynagrodzeniem należy ustalić mnożąc wymiar czasu pracy z umowy o pracę (0,75) przez najniższe wynagrodzenie z ubiegłego roku (936) oraz przez mnożnik rodzaju i stopnia niepełnosprawności oraz typu pracodawcy (0,7, tj. 0,7 x 1). Na tę wielkość nie ma wpływu przebywanie pracownika na zwolnieniu lekarskim, ponieważ nie zależy ona od faktycznego okresu świadczenia pracy, a od pozostawania w zatrudnieniu. Tymczasem okoliczność pozostawania na zwolnieniu lekarskim nie wpływa na zaliczanie osoby niepełnosprawnej do stanu zatrudnienia.
Ponadto, w związku z zastosowaniem przez kilka dni przepisu art. 16 ustawy do pracownika, ryczałt należało pomniejszyć o kwotę odzwierciedlającą długość okresu, w którym były spełnione warunki określone w par. 5 ust. 4a rozporządzenia, czyli pracownik miał odpowiedni stopień niepełnosprawności i stosowano wobec niego art. 16 (tj. 0,125 x 936 x 10/31).
LUIZA KLIMKIEWICZ
gp@infor.pl
PODSTAWA PRAWNA
• Par. 4 i 5 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 13 grudnia 2007 r. w sprawie udzielania pomocy pracodawcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne oraz osobom niepełnosprawnym wykonującym działalność gospodarczą i rolniczą (Dz.U. nr 240, poz. 1756 z późn. zm.).