Czym w istocie jest system konsorcyjny?
System sięga XV wieku i dotyczy pożyczek gotówkowych (choć słowo pożyczka lub kredyt najczęściej zostaje zastąpione „towarem” lub „usługą”). Polega na samofinansowaniu się konsumentów w ramach utworzonej grupy.
Innymi słowy, kilka osób podpisuje umowę z konsorcjum, następnie wpłaca określoną kwotę, która zwykle ma pokrywać koszty administracyjne i stanowi swojego rodzaju zaliczkę. Kolejnym elementem jest konieczność comiesięcznego wpłacania rat, nawet jeśli pożyczka jeszcze nie została przydzielona.
Procedura przyznawania pożyczek odbywa się cyklicznie – przez losowanie lub z uwzględnieniem stażu w grupie. Nietrudno się domyślić, że osoby, które najdłużej czekają w istocie nie dostaną pożyczki, a zwrot wpłaconych pieniędzy – oczywiście odejmując „koszty administracyjne”.
System ten przez długi czas budził wiele kontrowersji, a świadczy o tym choćby wiele spraw sądowych. Konsumenci często kuszeni byli obietnicą szybkiej, łatwej pożyczki, a okazywało się, że na wypłatę pieniędzy musieli czekać nawet kilka lat.
Wystąpienie z grupy, czyli po prostu rezygnacja z systemu, obwarowana była stratą kaucji i dotychczas wpłaconych rat. Dodatkowo umowy konsorcyjne często zawierały zapisy dotyczące wysokich kar umownych w razie wycofania się.
Polecamy serwis: Finanse
Oczywiście tego typu klauzule umowne okazały się być krzywdzące dla uczestników i tworzyły trudne do przeskoczenia bariery. Po wielu analizach, kontrolach ze strony Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta, a także sprawach sądowych, w 2004 roku systemy argentyńskie zostały zakazane. Umowy zawarte przed tą datą nadal obowiązują.
Jak poznać system argentyński?
Oto najbardziej typowe elementy:
- Wyjątkowo małe oprocentowanie, brak formalności
- Unikanie słowa „pożyczka”, „kredyt”
- Brak jednoznacznego terminu kiedy zostanie przyznana pożyczka
- Stosunkowo wysoka kaucja początkowa
Przeczytaj też: Czym są nieuczciwe praktyki rynkowe