Praktyka naruszająca zbiorowe interesy konsumentów oznacza nic innego, jak godzące w działanie przedsiębiorcy, które nie jest bezprawne.
Będą to w szczególności: działania polegające na stosowaniu takich postanowień wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone; czynności polegające na naruszaniu obowiązku udzielania konsumentom rzetelnej, prawdziwej i pełnej informacji; nieuczciwe praktyki rynkowe lub czyny nieuczciwej konkurencji.
Należy zauważyć, iż suma indywidualnych interesów konsumentów nie jest traktowana i postrzegana jako zbiorowy interes konsumentów. Jego ochrona nie wyłącza Ochrony, która jest rezultatem wykładni innych aktów prawnych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na przepisy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym i przepisy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
Polecamy: Kim jest „przeciętny konsument”?
Do wydawania decyzji w przedmiocie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów właściwy jest Prezes UOKIK. Czyni on to w przypadku stwierdzenia naruszenia zakazu, mając możliwość wpisania w treści decyzji m.in. oznaczenia środków do usunięcia stałych skutków naruszenia interesów konsumentów, a także zobowiązanie przedsiębiorcy do złożenia określonych oświadczeń.