Pojawiają się jednak komplikacje na linii nadawca – odbiorca wiążące się bezpośrednio z postawą przyjętą wobec rozmówcy. Jedną z nich stanowi postawa uległa oraz tendencja do podporządkowania się prośbie adresata.
Z jednej strony u pracownika uległego wyzwalają się negatywne emocje, które towarzyszą jego wizji bycia wykorzystywanym, z drugiej osoba taka zaczyna być postrzegana jako kozioł ofiarny, na którego można „zawsze liczyć”. Doprowadza to do tego, że atmosfera w firmie nie jest zdrowa, a patrząc na zjawisko długoterminowo - nie sprzyja wynikom.
Trzeba więc wypracować u niego postawę, która pozwoli mu jednoznacznie, aczkolwiek nie emocjonalnie odmówić wykonania jakiejś czynności, która nie leży w zakresie jego obowiązków lub ewidentnie czuje on, że ktoś próbuje przerzucić na niego swoje rutynowe zadania zyskując w ten sposób czas wolny.
Polecamy: Dotacje unijne 2012 - poradnik przedsiębiorcy
Po pierwsze asertywność. Asertywność nie ma nic wspólnego z agresją, a zdarza się, że właśnie z nią jest mylona. Różnica między nimi niezaprzeczalnie występuje, bowiem w przypadku asertywnej odmowy jasno formułowany komunikat negacji poparty jest racjonalnym wytłumaczeniem swojej decyzji, natomiast agresja opiera się na emocjonalności, za którą idzie brak jakichkolwiek przesłanek.
Jak odmówić - stanowczo, lecz bez podniesionego głosu; - argumentując swoją wypowiedź; - podkreślając własne przemyślenia w tym względzie. Brak podania powodu odmowy może sprawić, że informacja będzie odebrana jako agresywna.