Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek niemających osobowości prawnej za sprzedaż na targowiskach oraz innych miejscach, w których jest prowadzona sprzedaż. Z pod tej regulacji wyłączona jest natomiast sprzedaż w budynkach lub ich częściach (z wyjątkiem targowiska pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw).
Ponadto z tej opłaty zwolnione są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, będące podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.
Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018
Czym jest targowisko?
Opłatą targową obciążona jest sprzedaż dokonywana na targowisku. Terminem tym określa się wszystkie miejsca, w których dokonuje się sprzedaży, niezależnie od objęcia danego terenu uchwałą gminy dotyczącą lokalizacji targowiska. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, dla powstania zobowiązania w opłacie targowej istotne jest zaistnienie przesłanek wynikających z przepisów ustawy, a nie z treści uchwały rady miejskiej.
Jak ustala się wysokość opłaty targowej?
Decyduje o tym gmina w drodze uchwały rady. Jej wysokość zależeć będzie od wielkości stoiska, rodzaju sprzedawanego towaru czy też częstotliwości prowadzonego handlu lub nawet dnia tygodnia czy pory roku. Również rada gminy w dowolny sposób może dokonywać zawężenia podmiotów, które będą podlegać opłacie targowej. Zgodnie z treścią obwieszczenia Ministra Rozwoju i Finansów, maksymalna opłata targowa na rok 2018 nie może jednak przekroczyć 765,94 zł dziennie.
Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko. Ma ona charakter lokalny. Pobieranie jej należy do zadań prezydent miasta, burmistrza bądź wójta, właściwego dla miejsca, w którym znajduje się dane targowisko.