Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8. ust. 1. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tejże ustawy. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług powstaje z chwilą wykonania usługi, a jeśli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu, licząc od dnia wykonania usługi.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n ustawy o VAT.
W myśl § 25 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 212 poz. 1337 ze zm.) świadczący usługę, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, są obowiązani do wystawienia faktury VAT stwierdzającej w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.
Ponadto faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać właściwy i ważny numer identyfikacyjny, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej oraz:
1) adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub
2) wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3) oznaczenie "odwrotne obciążenie".
Określenie statusu kontrahenta z Unii Europejskiej możliwe jest m.in. poprzez podanie przez niego numeru VAT oraz potwierdzenie, że numer identyfikacyjny VAT nabywcy jest ważny. Potwierdzenie ważności tego numeru może w wyniku weryfikacji tego numeru identyfikacyjnego na stronie internetowej Komisji Europejskiej (pod adresem http://ec.europa.eu/taxation_customs/vies).
Polecamy: Dla kogo jednorazowa amortyzacja?
Wystarczającym i wiarygodnym sposobem potwierdzenia, że nabywca usługi posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy jest posiadanie wydruku ze strony internetowej wymienionej powyżej, wskazującego na aktualność numeru lub posiadanie potwierdzenia aktualności tego numeru. Jednak z faktu, że podatnik nie występuje w bazie VIES nie można wnioskować, że nie jest on podatnikiem, co wiązałoby się z innym sposobem określenia miejsca świadczenia usług i zobowiązaniem do rozliczenia podatku od towarów i usług przez świadczącego tę usługę. W tym przypadku należy uzyskać od nabywcy usługi dokument potwierdzający uzyskanie jego numeru VAT (Interpretacja Indywidualna z 22 lipca 2010 r. ITPP2/443-433/10/AK).
Podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju.
Usługodawcami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje (tzw. informacje podsumowujące) o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.
Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy lub kwartalne w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji. Ważnym jest, że informacje podsumowujące składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej składa się do 25. dnia miesiąca następującego po okresie, o którym mowa w ust. 3-6 ustawy o VAT.
Polecamy: Jak rozliczyć dotację dla bezrobotnego z PUP na założenie własnej firmy?