Wiele modeli kamer wideo korzysta z różnych formatów wideo, takich jak MPEG-4, AVCHD (Advanced Video Coding High Definition), HDV lub MPEG-2. Rdzeniem każdego formatu wideo jest mały fragment kodu programu zwany kodekiem. Pamiętajmy jednak, że obecne pliki wideo o dużej rozdzielczości są dość obszerne, a bez kodeka zajmowałyby jeszcze większe pojemności.
Każdy kodek "ściska" źródłowy plik wideo tak, aby ułatwić przechowywanie i transfer plików. Przesyłając plik z kamery na dysk twardy komputera dla każdego użytkownika ważne jest, aby proces kopiowania trwał jak najkrócej. Podczas odtwarzania kodek dekompresuje video, aby było jak najlepszej jakości. Warto jednak pamiętać, że kompresja wykorzystywana w kamerach ogólnego zastosowania "gubi" nieco jakości. Oznacza to, że po skompresowaniu zapisanego pliku wideo nie wróci do jakości sprzed kompresji. Nie mniej jednak warto pamiętać, że dla osoby, która nie zajmuje się zawodowo edycją lub produkcją filmów, jakość po kompresji/dekompresji nie jest zauważalna.
Większość osób, które wybierają kamerę wideo, zwraca uwagę na dwa główne formaty. Są nimi MPEG-4, format popularny dla większości kieszonkowych kamer, lub AVCHD, format, który robi się coraz bardziej popularny w kamerach HD ogólnego zastosowania. Jeśli mamy na oku starsze kamery bazujące na kasetach jako środku zapisu, będą one obsługiwały format HDV, choć obecnie producenci starają się zastępować kasety kartami SD. Ostatnim formatem, który jest coraz rzadziej wykorzystywany jest format MPEG-2. Z tego formatu korzystają na przykład umożliwiające zapis wideo lustrzanki. Jest to również podstawowy format wykorzystywany przez kamery SD.
Zobacz również: Jak wybrać procesor do komputera biurowego?
Z tych dwóch podstawowych formatów, to właśnie MPEG-4 jest łatwiejszy w obsłudze i mniejszy rozmiarowo. Oba MPEG-4 i AVCHD wykorzystują ten sam kodek H.264, lecz MPEG-4 zawiera dużo mniej danych, co sprzyja utrzymaniu plików, jako małych i szybkich. Kolejną zaletą formatu MPEG-4 to fakt, że jest on na rynku już dłuższy czas. Sprawia to, że jest on kompatybilny z dużą ilością programów, serwisów internetowych i systemów operacyjnych. Minimalizuje to czas niezbędny do konwersji plików MPEG-4 na inny format.
Jeśli chcemy mieć więcej możliwości lub jesteśmy po prostu profesjonalistami, zdecydujmy się na format AVCHD, który oferuje więcej możliwości, niestety kosztem większego rozmiaru plików i większego obciążenia procesora. Ponadto będziemy zmuszeni do konwersji plików do innego formatu, aby bezproblemowo odtwarzać je na komputerze czy innym urządzeniu. Każdy plik AVCHD zawiera możliwość dodania meta danych do każdego klipu, miniatur obrazków, narzędzi prezentacyjnych, jak menu czy napisów, oraz pliku systemowego, który wspomaga zapis wideo na Blu-ray. Klip wideo zostaje zapisany w formacie .MTS.
Niestety sporą wadą formatu AVCHD jest problem z kompatybilnością. Firmy Panasonic i Sony wypuściło AVCHD kilka lat temu, a oprogramowanie do dnia dzisiejszego z trudem próbuje nadążyć za tym formatem. Być może po kupnie kamery obsługującej AVCHD będziemy zmuszeni zainwestować w dodatkowe oprogramowanie do edycji wideo oraz do konwertowania tego formatu na inny. Windows 7 jest jedynym systemem operacyjnym dostępnym na PC, który oferuje obsługę tego formatu fabrycznie. Jeśli posiadamy wcześniejsze odsłony systemu Windows, będziemy musieli zainstalować dodatkowe oprogramowanie.
Zobacz również: Dyski, zasilacze i procesory – wybieramy serwer do firmy