Tygodniowy czas pracy
Jeżeli firma zatrudnia pracowników wykonujących czynności związane z transportem drogowym, musi zadbać o to, aby przestrzegali oni średniego tygodniowego czasu pracy wynoszącego 48 godzin. W razie potrzeby tygodniowy czas pracy może być przedłużony maksymalnie do 60 godzin jedynie wówczas, gdy w okresie czterech miesięcy pracownicy nie przekroczyli średniej 48 godzin na tydzień.
Pracownika definiuje się jako pracownika zatrudnionego w branży transportu drogowego, jeżeli:
- wykonuje on czynności związane z transportem drogowym (kierowanie, załadunek, rozładunek, pomaganie pasażerom we wsiadaniu do pojazdu i wysiadaniu z niego, sprzątanie i konserwacja techniczna, nadzorowanie załadunku i rozładunku, formalności administracyjne)
- nie dysponuje czasem wolnym i zobowiązany jest oczekiwać na swoim stanowisku pracy / w pojeździe, np. podczas okresów załadunku i rozładunku.
Pracodawca musi pamiętać, że pracownicy mogą prowadzić pojazd maksymalnie 9 godzin na dobę. Wyjątkowo – dwa razy w tygodniu – Twoi pracownicy mogą prowadzić pojazd maksymalnie 10 godzin na dobę. Nie wolno im jednak prowadzić pojazdu ponad 56 godzin na tydzień, a całkowity czas prowadzenia pojazdu w okresie dwóch tygodni nie może przekraczać 90 godzin.
Przykład:
Zatrudniasz kierowcę, by przewieźć towary do innego państwa UE. W okresie jednego tygodnia kierowca prowadzi pojazd 56 godzin i poświęca 4 godziny na jego konserwację – w sumie pracuje 60 godzin. Zgodnie z prawem Unii w następnym tygodniu musi on pracować mniej niż 48 godzin, aby dokonać wyrównania, ponieważ w 4-miesięcznym okresie odniesienia obowiązuje średni tygodniowy czas pracy wynoszący 48 godzin.
Przerwy podczas dnia pracy
Pracownicy nie mogą pracować dłużej niż 6 kolejnych godzin bez przerwy. Jeżeli pracownicy pracują od 6 do 9 godzin, czas pracy musi być rozdzielony przerwą co najmniej 30-minutową. Jeżeli pracują ponad 9 godzin, przerwa musi trwać co najmniej 45 minut.
Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym 4,5 godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa trwająca co najmniej 45 minut, chyba że rozpoczynają oni okres odpoczynku. Pracownicy mogą podzielić tę długą przerwę na dwie części zgodnie ze swoimi uznaniem, przy czym pierwsza część powinna trwać co najmniej 15, a druga co najmniej 30 minut.
Okresy odpoczynku
Pracodawca musi zagwarantować swoim pracownikom odpoczynek dobowy trwający co najmniej 11 kolejnych godzin. Okres ten możesz skrócić do 9 godzin co najwyżej 3 razy w tygodniu. Można go podzielić odpoczynek dobowy na dwie części: pierwsza musi trwać co najmniej 3 godziny, a druga co najmniej 9 godzin. Podzielony odpoczynek dobowy, suma tych dwóch części musi wynieść co najmniej 12 godzin.
Pracownicy powinni korzystać z nieprzerwanego okresu odpoczynku wynoszącego 45 godzin tygodniowo, który można skrócić do 24 godzin, co drugi tydzień. Skrócony tygodniowy okres odpoczynku, należy uzgodnić z pracownikami odpowiednią rekompensatę z tego tytułu.
Pracownicy są zobowiązani wykorzystać tygodniowy okres odpoczynku po 6 kolejnych dniach pracy. Jeżeli kierowcy autokarów okazjonalnie przewożą pasażerów i prowadzą pojazd przez co najmniej 24 następujące po sobie godziny w innym kraju UE lub kraju spoza UE, mogą oni odłożyć swój tygodniowy okres odpoczynku na późniejszy okres. Pracownicy muszą rozpocząć tygodniowy okres odpoczynku po maksymalnie 12 dniach, licząc od zakończenia ostatniego tygodniowego czasu odpoczynku, który wykorzystali.
Przykład:
Jesteś właścicielem biura turystycznego w Słowenii i chcesz zorganizować 10-dniową wycieczkę autokarową do Portugalii z postojami w innych krajach UE. Wycieczka rozpoczyna się 11 kwietnia, a kończy 21 kwietnia. Twój kierowca wykorzystał 48 godzin odpoczynku w czasie weekendu w dniach 9 i 10 kwietnia. Rozpoczyna prowadzenie pojazdu w dniu 11 kwietnia. Zgodnie z przepisami dotyczącymi okresów odpoczynku kierowca może rozpocząć swój kolejny tygodniowy okres odpoczynku po zakończeniu wycieczki. Nie może tego jednak zrobić później niż w ciągu 12 dni od dnia 11 kwietnia, czyli najpóźniej 23 kwietnia.
Praca w nocy
Jeżeli pracownicy wykonują jakiekolwiek czynności pomiędzy północą a godziną 7:00, definiuje się ich jako pracowników pracujących w porze nocnej. Jeżeli pracownicy pracują w porze nocnej, ich czas pracy nie może przekraczać 10 godzin (z godzinami przepracowanymi w ramach nocnej zmiany włącznie) w każdym 24-godzinnym okresie.