REKLAMA
Zarejestruj się
REKLAMA
Osoby ubezpieczone będące m.in. pracownikami czy zleceniobiorcami odbywające obowiązkową kwarantannę mogą za zgodą podmiotów je zatrudniających wykonywać w tym okresie pracę w trybie zdalnym. Wówczas za ten czas mają prawo do wynagrodzenia za pracę. W przeciwnym wypadku, jeżeli objęte są ubezpieczeniem chorobowym, otrzymają świadczenie chorobowe. Pracy nie mogą świadczyć, nawet za zgodą zatrudniającego, osoby objęte izolacją, w tym w warunkach domowych. Dotychczasowe przepisy nie regulowały wprost możliwości wykonywania pracy zdalnej podczas kwarantanny. Została ona wprowadzona ustawą z 28 października 2020 r. zmieniającą ustawę covidową, która obecnie na publikację w Dzienniku Ustaw. Zmiany w tym zakresie wejdą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia nowelizacji.
REKLAMA
Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy, czyli od niższego wynagrodzenia. Zmiany w tym zakresie wprowadziła nowelizacja ustawy o COVID-19, która weszła w życie 9 października 2020 r.
W razie zmiany wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. Warunkiem ustalenia nowej podstawy jest, aby zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność. Zasada ta dotyczy również m.in. zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego.
REKLAMA
Klient mojego biura rachunkowego zawarł 6 maja 2020 r. z przedstawicielami pracowników porozumienie o obniżeniu ich wymiaru etatu o 20% i jednocześnie wynagrodzenia (na podstawie tzw. tarczy antykryzysowej). Porozumienie obowiązuje od 1 maja 2020 r. do 31 lipca 2020 r. Jedna z pracownic objęta porozumieniem przebywa od 1 maja 2020 r. na zasiłku chorobowym. Klient nie jest płatnikiem zasiłków, więc 4 maja 2020 r. wysłaliśmy do ZUS zaświadczenie płatnika składek (Z-3), podając wynagrodzenie pracownicy stanowiące podstawę wymiaru zasiłku za okres 12 miesięcy poprzedzających maj oraz wskazując pełny wymiar czasu pracy. Czy w tej sytuacji powinniśmy skorygować Z-3? Czy jeżeli inny pracownik przebywa nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim, to również przesyłamy do ZUS nowe zaświadczenie Z-3, wskazując zmiany w jego wynagrodzeniu i etacie od 1 maja 2020 r.? Czy przerwa w pobieraniu zasiłku od 1 maja 2020 r. powoduje konieczność przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku?
Do Sejmu trafiła tzw. tarcza 3.0. Rozwiązania proponowane tą ustawą nie mają jeszcze ostatecznego kształtu. Dlatego jedynie sygnalizujemy, że wkrótce zostanie uchwalona kolejna wersja tarczy antykryzysowej. Przedstawiamy kilka wybranych zagadnień projektu, które mogą być istotne dla firm. Szczegóły nowych rozwiązań przedstawimy po uchwaleniu ustawy przez Sejm.
W związku z epidemią COVID-19 pojawiła się konieczność udzielenia przedsiębiorcom wsparcia niezbędnego dla utrzymania i kontynuacji prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Jednym z aktów prawnych służących temu celowi jest ustawa o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Wprowadza ona również pakiet zmian w dotychczasowych rozwiązaniach tarczy antykryzysowej, zwany potocznie tarczą 2.0. W opracowaniu przedstawiamy kolejne rozwiązania dla firm wprowadzane właśnie tarczą 2.0.
REKLAMA