Jedną z nowości, wprowadzonych zeszłoroczną nowelizacją Kodeksu postępowania cywilnego, jest umowa dowodowa, unormowana w przywróconym postępowaniu gospodarczym. Analiza nowego uregulowania skłania do wniosku, iż niektóre podmioty mogą uchylić się od skutków jej zawarcia, nie ponosząc jednocześnie z tego tytułu istotnych konsekwencji prawnych.
Powód występując z pozwem ma obowiązek dokładnie określić swoje żądanie, podać okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie oraz przedstawić dowody na ich poparcie. Pozwany nie może odmówić wdania się w spór - w odpowiedzi na pozew wypowiada się co do faktów zawartych w pozwie, a ponadto przedstawia własne twierdzenia i dowody na uzasadnienie podniesionych przez siebie zarzutów. Oprócz przedstawienia własnego stanowiska co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących faktów, pozwany jest obowiązany także wyszczególnić fakty, którym zaprzecza. Obligatoryjność składania repliki na pozew to jedna z szeregu zmian wprowadzonych nowelizacją kodeksu postępowania cywilnego z 2019 roku, która tak jak pozostałe, stanowi istotne novum w postępowaniu spornym przed sądem.
Każdy z nas spotykał się z sytuacją, w której przedsiębiorca np. sprzedał wadliwy towar, czy też nie wypłacił należnej kwoty ubezpieczenia, zatem wykonał umowę nienależycie. Jeżeli wezwanie przedsiębiorcy do należytego wykonania umowy okazało się nieskuteczne, konsumentowi pozostaje dochodzenie roszczeń na drodze postępowania przed sądem powszechnym lub sądem polubownym. Co zatem jest korzystniejsze, biorąc pod uwagę koszty i czas związany z niniejszym postępowaniem?
Mimo, że przepisy Kodeksu Postępowania Cywilnego nie zawierają definicji dokumentu, przyjmuje się, że dokumentem jest utrwalone, wyłącznie w formie pisemnej (niezależnie od materiału, na którym zostało sporządzone), uzewnętrznienie wszelkiego rodzaju spostrzeżeń, myśli, oświadczeń ludzkich, nadające się do wielokrotnego wykorzystania.