Od 1 stycznia 2020 r. do programu Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK) muszą przystąpić średnie przedsiębiorstwa, tj. takie, które zatrudniają między 50-249 osób (według stanu na dzień 30 czerwca 2019 r.). Kolejny krok wprowadzania Polaków do PPK nastąpi 1 lipca 2020 r., gdy do programu dołączy blisko 51,7 tys. małych przedsiębiorstw. Ostatnimi, które wprowadzą nowy system oszczędzania będą mikroprzedsiębiorstwa (zatrudniające do 9 osób) od 1 stycznia 2021 r. Eksperci szacują, że z tytułu PPK koszt funduszu wynagrodzeń wzrośnie w 2020 roku w średnich firmach nawet o 3 proc.
Pracodawcy, chcąc pozyskać dobrych pracowników, mogą stosować pozafinansowe systemy motywacji, takie jak np. możliwość pracy w ramach elastycznych rozkładów czasu pracy. Pracownikom, którzy chcą łączyć życie rodzinne z pracą, można zaproponować np. wykonywanie pracy w ramach ruchomej organizacji czasu pracy lub indywidualny rozkład czasu pracy.
Ustawa o pracowniczych planach kapitałowych - dalej PPK wchodzi w życie od 1.01.2019 r., a już od 1.07.2019 r. największe firmy, zatrudniające co najmniej 250 osób, będą objęte obowiązkiem otworzenia PPK. Następnie co pół roku obowiązkiem tym będą obejmowane także mniejsze podmioty. Docelowo wszystkie przedsiębiorstwa będą musiały założyć i prowadzić PPK, chyba że obejmie je ustawowe zwolnienie z tego wymogu. W związku z objęciem podmiotów zatrudniających wymogiem założenia i prowadzenia PPK nałożone zostaną na nie nowe, nieznane wcześniej obowiązki, w szczególności w zakresie zawierania umów: o zarządzanie PPK i o prowadzenie PPK, obliczania i dokonywania należnych wpłat do PPK, jak również obowiązki informacyjne i obowiązki związane z samą obsługą administracyjną programu.
Zadaniowy czas pracy zyskuje w oczach pracodawców oraz pracowników. Wybierając taki model współpracy, obie strony zyskują sporo możliwości. Pracownik jest panem swojego czasu i sam decyduje, gdzie, jak i kiedy pracuje. Pracodawca natomiast nie musi zapewniać podwładnym miejsca do pracy, zwolniony jest również z obowiązku kontrolowania kolejnych etapów realizacji zlecenia. Liczy się to, by efekt końcowy był zadowalający, a zadanie zostało wykonane w terminie.
Zmiana wymiaru etatu w okresie, z którego jest ustalana podstawa wymiaru zasiłków, powoduje, że podstawę tę ustala się dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach ją poprzedzających. Gdy zmiana wymiaru etatu nastąpiła w trakcie pobierania świadczeń chorobowych, nie zawsze skutkuje to przeliczeniem wcześniej ustalonej podstawy.
Zatrudnienie pracownika w trakcie miesiąca ma wpływ na wysokość jego wynagrodzenia. Jeżeli wynagrodzenie jest określone w stałej miesięcznej stawce, wówczas zostanie ono pomniejszone o kwotę, która przysługiwałaby za dni, w których pracownik nie był zatrudniony. Jeżeli nowo zatrudniony pracownik choruje i nie nabył prawa do świadczenia chorobowego, to jego wynagrodzenie jest pomniejszane o kwotę przysługującą za część miesiąca, podczas której chorował.