Instalacja fotowoltaiczna i prawo w Polsce

Organy administracji i sądy zdają się nie nadążać za prężnie rozwijającą się, już przecież od wielu lat, dziedziną energetyki odnawialnej. Nadal różnie rozstrzygają nowe i wciąż pojawiające się ważne dla inwestorów zagadnienia. Jedną z wielu kwestii spornych jest możliwość uzyskania decyzji ustalającej warunki zabudowy na zmianę przeznaczenia terenu związaną z montażem instalacji fotowoltaicznej w zależności od projektowanej mocy.

Polecany produkt: Związki partnerskie - prawa, majątek, podatki - PDF

Polecany produkt: 30 pomysłów na zarabianie w domu

Definicja „instalacji fotowoltaicznej” - nie istnieje

Powołując się na art. 10 ust. 2a ustawy z 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz na jej art. 15 ust. 3 pkt. 3a, gminy odmawiają wydania decyzji o warunkach zabudowy.  W ich optyce w przypadku zamiaru budowy przez inwestorów odnawialnych źródeł energii o mocy powyżej 100 kW wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla zmiany zagospodarowania nie jest możliwe.  W przepisach prawa budowlanego brak jest jednoznacznej definicji „instalacji fotowoltaicznej”. Art. 29 ust. 2 pkt. 16 ustawy z dnia 7 lipca 1994 głosi, że roboty budowlane opierające się o montaż wolnostojących kolektorów słonecznych nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Często przepis ten stosuje się do ogniw fotowoltaicznych, które stanowią rodzaj kolektora słonecznego. W myśl art. 30 ust. 1 prawa budowlanego wynika, że montaż kolektorów nie podlega zgłoszeniu organom.

Instalacja fotowoltaiczna - nie wymaga pozwolenia ba budowę ani zgłoszenia

Jak wynika z przywoływanych wcześniej przepisów montaż instalacji fotowoltaicznej nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłaszania organowi. Jednak konieczna okazuje się być zmiana sposobu zagospodarowania terenu, na którym dana instalacja ma powstać. W myśl art. 59 ust. 1 każda zmiana zagospodarowania terenu, w przypadku braku miejscowego planu, polegająca na budowie obiektu budowlanego, albo wykonaniu innych robót, a także sama zmiana sposobu użytkowania obiektu, lub jego części, wymaga ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy. Władze gminne bronią swojego stanowiska, że w takiej sytuacji brak jest prawnych możliwości wydania warunków zabudowy, ale konieczny jest plan miejscowy. Opierają swoje dowodzenie na przepisie ustawy: art. 10 ust. 2a. Zgodnie  z nim jeżeli na terenie gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których rozmieszczone będą urządzenia wytwarzające energie z odnawialnych źródeł o mocy większej niż 100 kW, a także ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu, w studium ustala się ich  rozmieszczenie. Gminy powołują się także na  art. 15 ust. 3 pkt. 3a. gdzie czytamy, iż ustawy w planie miejscowym określa się granice terenów pod zabudowę urządzeń o których mowa w art. 10 ust. 2a ustawy oraz granice stref ochronnych. Z regulacji tych nie wynika, że w przypadku lokalizacji źródeł energii o mocy powyżej 100 kW uniemożliwione jest wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Jak wyjaśnia Robert Tomaszewski, Prezes Zarządzający Saveinvest, przepisy te jedynie zobowiązują do uwzględniania w nowych planach lokalizacji takich instalacji.