Nieodpłatne świadczenia w rozumieniu orzeczenia TK z dnia 8 lipca 2014 r.

Na tej podstawie Trybunał wskazał cechy istotne innych nieodpłatnych świadczeń. W tym zakresie za przychód pracownika w rozumieniu regulacji art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF. mogą być uznane takie świadczenia, które:
1) zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2) zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3) korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Przyjęcie obecnie za Trybunałem Konstytucyjnym wykładni pojęcia innych nieodpłatnych świadczeń dla pracowników pozwoli bardziej precyzyjnie określić jakiego rodzaju świadczenia pracodawcy stanowią bądź nie przychód pracownika z nieodpłatnych świadczeń. Wydaje się, że ostatecznie rozstrzygnięto, że samo stworzenie pracownikowi możliwość skorzystania z jakiegoś świadczenia bez jego faktycznego wykorzystania nie stanowi podlegającego opodatkowaniu przychodu pracownika. Nie stanowią także przychodów pracownika zapewnienia świadczeń, które są konieczne pracownikom dla wykonywania pracy i leżą przede wszystkim w interesie pracodawcy (imprezy integracyjne czy wyjazdy szkoleniowe).

Tekst: Tomasz Musialski, Konsultant Podatkowy w Dziale Podatków Bezpośrednich ECDDP Sp. z o.o.