REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Jak podróżować po Peru - statek i port

Izabella Sapuła
Do Iquitos można dotrzeć wyłącznie drogą powietrzną, albo wodną.
Do Iquitos można dotrzeć wyłącznie drogą powietrzną, albo wodną.

REKLAMA

REKLAMA

Jak nie dać się oszukać rykszarzowi, gdzie można kupić marihuanę oraz czy Peruwiańczycy mają wyobraźnię? Tego wszystkiego dowiecie się z relacji podróżniczki Izy Sapuły.

Jesteśmy w Iquitos, choć nic nie wskazywało na to, że tu dotrzemy. Naszym celem były góry, ale trwająca dłużej niż zwykle w tym roku pora deszczowa trochę nas zatrzymała, wiec zanim pojedziemy do Huaraz a później do Arequipy mamy trochę czasu.

REKLAMA

Kurczaki, marihuana, bujanie w hamaku i dom na barce

REKLAMA

Do Iquitos można dotrzeć wyłącznie drogą powietrzną, albo wodną. My zdecydowaliśmy się na statek i wybraliśmy krótszą drogę z Yurimaguas. Początkowo płynęliśmy rzeką Huallaga, dalej Maranon, by wreszcie płynąć królową rzek Amazonką. Zgodnie z zapowiedziami droga powinna trwać dwa dni, ale jak przystało na kraj południowo amerykański trwała trzy. Szczęśliwie ktoś nam doradził, abyśmy zajęli miejsce na górnym pokładzie. Oprócz nas na statku płynie wielu Peruwiańczyków, olbrzymie worki z solą, cukrem, kukurydzą i potężne ilości zapakowanych w drewniane skrzynki kurczaków. Kurczaki zgodnie z logiką ustawione są na „nawietrznej”. Od początku podróży „kierownik” od hamaków chodzi za pasażerami i proponuje marihuanę. Robi to konsekwentnie co kilka godzin i być może wynika to z doświadczenia, bo przy takim kurczakowym cargo, gdybym była na dolnym pokładzie sama pewnie szukałabym przeróżnych sposobów odurzenia.

Trzy dni naszego podróżowania statkiem mijają na bujaniu się w hamakach, plotkowaniu z Peruwiańczykami, wypijaniu piwa, które barman otwiera zębami. Wreszcie docieramy do niezwykłego Iquitos. Jest późno i tak na prawdę wcale nie chce nam się schodzić na ląd. Kapitan statku przygarnia nas pod swoje skrzydła i pozwala podczas pobytu w Iquitos mieszkać na łodzi. Rozczula mnie ta troska, choć sugeruje też że pewnie zgubiliśmy kilka kilogramów w trakcie podróży. Mieszkamy zatem w porcie na łodzi i każdego ranka przedzieramy się przez tłum rykszarzy i sprzedawców, aby dostać się do centrum miasta.

Kauczukowi baroni, narkotyki i Belen

Dalszy ciąg materiału pod wideo

REKLAMA

„Do you speak english” zaczepia mnie wyglądający na Anglika mężczyzna. Kiedy kiwam głową, że tak podaje mi gazetę mówiąc „Welcome in paradise”. Myślę, że to kolejny sprzedawca choć zastanawia fakt wyglądu obcokrajowca. Zaczynamy rozmowę. Rzeczywiście jest Anglikiem który od 25 lat mieszka w Iquitos. Jego pasją jest wydawana przez niego gazeta i golf który uprawia na własnym polu golfowym. Razem trafiamy do uroczego baru pewnego pełnego energii Texańczyka. Popijając przepyszna kawę kolumbijską opowiadamy o tym, że jesteśmy z Polski. Właściciel baru natychmiast zaczyna opowiadać o pewnym polskim podróżniku, który przesiaduje u niego całymi dniami, kiedy tylko jest w Peru, w Iquitos. Zanim wyjawia nam jego nazwisko mówi, że zwykle podróżuje boso. Wieść o tym, że jesteśmy Polakami szybko roznosi się po mieście. Zaczepia nas kolejna „ofiara” wolno płynącego czasu w Iquitos która utknęła tu na wiele lat. Mówi, że ma w Polsce przyjaciela, który kiedyś założył pierwszą w Ameryce Południowej telewizję kablową a później już w Polsce walczył z Wałęsą. „Nazywa się Tymiński” mówi dalej. Widać wiele osób ulega temu niezwykłemu czarowi i urokowi jakie roztacza wokół siebie Iquitos. Jednak wystarczy porozmawiać z ubogimi mieszkańcami miasta albo oddalić się zaledwie kilka kilometrów od centrum aby zobaczyć też ciemna stronę tego raju. 

To dziś prawie 600 tysięczne miasto swój rozwój zawdzięcza boomowi kauczukowemu w XIX wieku. Do dziś pozostało niewiele z lat świetności. Dziś mieszkańcy Iquitos żyją albo z wydobycia ropy, albo z wycinki lasu, albo z turystyki, albo z handlu narkotykami. Sandro, którego poznajemy w mieście opowiada o plantacjach koki ukrytych w dżungli. Najwięcej jest ich w dolinie Huallaga, którą płynęliśmy. Oficjalnie mówi się, że problem handlu narkotykami został rozwiązany już w latach dziewięćdziesiątych kiedy to siły rządowe stoczyły tu regularną wojnę z plantatorami i handlarzami narkotyków. Tak naprawdę problemu nie rozwiązano do dziś. Koka płynie szerokim strumieniem statkami do Leticii położonej na styku trzech granic Kolumbii, Peru i Brazylii. Rząd raczej by uspokoić swoje sumienie niż ograniczyć handel skupuje kokę po 60 soli za kilogram... handlarze dają 100. I w ten oto sposób, dla świętego spokoju 15 procent sprzedaje się rządowi a 85 procent handlarzom. Przemysł narkotykowy, naftowy niszczą dżunglę. Od czasu do czasu jacyś Indianie protestują przeciwko zanieczyszczeniom wody. Wtedy zwykle otrzymują prace w przemyśle naftowym co skutecznie zamyka im usta, a przedsiębiorcom pozwala dalej bezkarnie niszczyć amazońskie lasy. Sam proces choć smutny wcale mnie nie zaskakuje. Tak dzieje się nie tylko w Ameryce Południowej. Bardziej zaskakuje i przeraża fakt, że Sandro opowiada o tym z dumą.

Zobacz też: Informacje o Peru

Razem z Sandro spędzamy cały dzień i razem płyniemy do Belen, najbiedniejszej dzielnicy miasta, położonej na rzece. Domy stoją tu na palach albo pływają na tratwach. Przewodniki piszą, że to dość bezpieczna dzielnica choć ani Sandro ani inni miejscowi nie potwierdzają tej opinii. Do portu gdzie można wynająć łódkę dostajemy się po kładkach przerzuconych przez pełną śmieci wodę, dalej przeskakujemy z jednej łódki na drugą aż wreszcie odbijamy od brzegu. Płyniemy wąskimi kanałami, mijamy domy na palach, niektóre z nich dawno już zalane są wodą, inne, te na tratwach unoszą się na wodzie leniwie. Dzieciaki wskakują do brunatnej, śmierdzącej od ścieków i śmieci wody i gonią się albo bawią z w chowanego nurkując. Kawałek dalej widać unoszący się a wodzie kościół i szkołę. Podpływamy do pływającego pubu. Głośna muzyka i pływająca platforma na której tańczą ludzie. Od czasu do czasu ktoś wskakuje do wody...

Od czasu do czasu ktoś się topi, bo zbyt wiele wypił jak na takie akrobacje. A wszyscy których mijamy wydają się być szczęśliwi, uśmiechają się i w otwartych, walących się domach skupiają się wokół najistotniejszego i zwykłe dość nowoczesnego elementu – telewizora. Ich radość nie udziela mi się bo przy każdym uderzeniu wiosła czuję smród gnijących resztek w wodzie, która w upale coraz bardziej paruje. Ze smutkiem myślę, że jedyny sposób na przeżycie jakie znajdują ludzie z Belen to kradzieże, handel narkotykami i zwierzętami złapanymi w dżungli. Na targu w Belen możesz kupić papugi, żółwie, węże a nawet małpę za równowartość 7$. Od Ciebie zależy czy potraktujesz ją jak maskotkę czy wrzucisz do zupy. Każdy z napotkanych mieszkańców Belen z radością i uśmiechem mówi o tym jak niezwykła i piękna jest ta dzielnica. Choć nie podzielam ich zdania... za każdym razem odwzajemniam uśmiech.

Sprawdź: Tabele klimatyczne

Życie w porcie płynie wolno, a Peruwiańczycy maja wyobraźnię

Zaczynam się przyzwyczajać do życia w porcie. Dzień zaczyna się dość wcześnie, bo port nigdy nie zasypia a już o 5 rano radiowęzeł bombarduje taką ilością decybeli, że budzi największych śpiochów. Nie przywiązuje się to tego co podaje portowe radio bo zwykle są to informacje nieprawdziwe - szczególnie te dotyczące rozkładu jazdy statków. Poranne uprzejmości z załogą statku i schodzimy z barki po wąskiej, stromej i wysoko zawieszonej kładce. Slalom pomiędzy samochodami które przyjeżdżają i odjeżdżają z ładunkiem. Łapiemy rykszarza i zwykle za pierwszym razem udaje się złapać kogoś kto akceptuje cenę 2 sole za kurs do centrum. Wiemy że ryksza do centrum z portu kosztuje od półtora do dwóch soli, ale w związku z tym że widać po białym kolorze skóry że nie jesteśmy miejscowi i tak poddawani jesteśmy próbom wymuszenia wyższej kwoty. Docieramy do Centrum. Śniadanie u Texańczyka, które czasami trwa aż do późnego obiadu, korespondencja e-mailowa, włóczymy się po mieście, rozmawiamy z ludźmi a kiedy słońce chyli się ku zachodowi nadchodzi czas negocjacji z rykszarzami, którzy zatrzymują się na każdym kroku proponując Ci transport.

- Senior, ile kosztuje kurs do portu? - pytam
- 3,5 sola.
- Ile???????? Wczoraj płaciłam zaledwie 2.
- No tak, ale dzisiaj jest niedziela i w dodatku dzień matki.
- No tak, ale rano z portu do centrum też płaciłam tylko 2.
- No tak, ale teraz jest popołudnie i sjesta, a poza tym w drugą stronę jest drożej.

Rezygnuję z usług tego rykszarza. Po chwili zatrzymuje się kolejna ryksza

- Senior, do portu na statek Eduardo, 2 sole tak?
- Nie, 2,50.

Ponownie rezygnuje i nie czekam zbyt długo na kolejną rykszę

- Senior, do portu na statek Eduardo, 1,50 - tak?
- Nie, 2 sole.
- Ok, jedziemy.

Rykszarz jedzie w przekonaniu, że wyciągnął od obcokrajowca więcej niż zwykle a ja mam satysfakcje, że płacę realną kwotę. Wszyscy zadowoleni wracamy do portu. I znowu przeciskamy się pomiędzy samochodami z ładunkiem i wchodzimy na wąską, stromą kładkę. Zwykle jakiś portowy dżentelmen podaje mi pomocna rękę widząc chwilę wahania przed wejściem. Na statku snuje się załoga, obserwujemy życie portu, czasami na statku pojawia się ktoś nowy budząc ciekawość wszystkich. Słońce powoli zachodzi, port nie milknie ale my zapadamy się w swoich hamakach i zasypiamy. Rano o 5 ponownie budzi nas ryk radiowęzła portowego……i tak przez kolejne dni. Nie tylko przyzwyczajam się do tego powolnego rytmu ale nawet do myśli, że nie wiem kiedy odpłyniemy. Data którą podaje kapitan okazuje się nieprawdziwa. Są strajki w całej selwie a to paraliżuje transport. Nie odpływamy w dniu podanym przez Kapitana, nie odpływamy tez kolejnego dnia a kolejnego wciąż nie jest jasne kiedy wypłyniemy. Uznajemy, że na nas czas zanim utkniemy tu na wiele lat jak spotykani tu Anglicy, amerykanie i inni obcokrajowcy. Przenosimy bagaże na inną łódź ze smutkiem żegnając się z załogą, która przez pewien czas traktowała nas jak członków rodziny.

Na kolejnym statku wita nas Kapitan. Ma około 26 lat i złoty ząb lśniący w szerokim uśmiechu sugeruje nam, że jest on człowiekiem majętnym. Spóźnienie dwugodzinne nie robi na mnie żadnego wrażenia bo tak na prawdę to jesteśmy spóźnieni już kilka dni. Na statku jest duży tłok ale przynajmniej nie ma kurczaków. Startujemy wieczorem i kiedy tylko robi się na tyle późno, że w zasadzie można by pójść spać część pasażerów skupia się wokół najistotniejszego na statku elementu a mianowicie wokół telewizora. W prawdzie z naszej strony telewizor chyba jest uszkodzony bo nie ma wizji za to jest fonia w ilościach trudnych do zaakceptowania dla ucha przeciętnego Europejczyka. Peruwiańczycy widać są głusi, bo Ci którzy nie oglądają filmu śpią smacznie w swoich hamakach, nawet pod głośnikiem. Kolejnego ranka telewizor znowu skupia wokoło siebie spory tłum, Tym, razem fachowców. Przełączają kable, wciskają po kolei wszystkie guziki aby uruchomić nieczynny telewizor. Z ciekawości przechodzę na drugą stronę sprawdzić jaki jest film. Ze zdziwieniem stwierdzam, że oba telewizory są nieczynne, Jest tylko fonia. Hmm, skoro nie ma wizji to co w takim razie dzień wcześniej przez dobre dwie.

Autopromocja

REKLAMA

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:

REKLAMA

Komentarze(0)

Pokaż:

Uwaga, Twój komentarz może pojawić się z opóźnieniem do 10 minut. Zanim dodasz komentarz -zapoznaj się z zasadami komentowania artykułów.
    QR Code

    © Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

    Moto
    Zapisz się na newsletter
    Zobacz przykładowy newsletter
    Zapisz się
    Wpisz poprawny e-mail
    Ten Opel spala tylko 5 litrów benzyny na 100 km. Ruszają zamówienia na hybrydową Astrę. Ile kosztuje?

    Opel Astra L wykonuje kolejny krok w stronę eko-mobilności. Właśnie stała się hybrydą, a właściwie to lekką hybrydą. Oferuje 136 koni mocy i spalanie wynoszące tylko 5 litrów. Ile kosztuje Astra Hybrid w Polsce?

    Nie tylko na pasach. Tu pieszy ma pierwszeństwo... wszędzie. Niebieski znak zmienia wszystko. Lepiej go poznaj

    Niebieski znak informuje kierowcę o tym, że wjechał właśnie do strefy zamieszkania. A tu reguła jest jedna. To królestwo pieszego. To on ma pierwszeństwo. Choć szczególne zasady ruchu nie ograniczają się tylko do tego wymogu.

    "Rzucimy jeszcze okiem na oponki" Od tych słów często zaczyna się poważny problem kierowców. Mandaty za opony do 3 tys. zł

    Policjant podczas kontroli drogowej może sprawdzić nie tylko dokumenty pojazdu. Równie dobrze może przyjrzeć się oponom. Co to jednak oznacza w praktyce? To ważne pytanie w momencie, w którym rozpoczyna się sezon wymiany opon na letnie.

    Stan techniczny roweru. Za jakie usterki kierowca może dostać mandat w 2024 r.?

    Koła się kręcą, a więc rower jest sprawny? No właśnie nie. Cykliści przed rozpoczęciem sezonu powinni sprawdzić stan techniczny pojazdu. Przy czym kluczowy jest jeden element. Wyładowana bateria może bowiem kosztować kierującego nawet 3000 zł.

    REKLAMA

    Tracą prawo jazdy za prędkość w mieście, ale nie mają go jak odzyskać przez długie miesiące. Paradoks po wyroku TK

    Kierowca za przekroczenie prędkości w mieście o więcej niż 50 km/h stracił prawo jazdy. Teoretycznie, bo decyzji nie potwierdził starosta. W takim przypadku kierujący trafia w próżnię. Bo prawa jazdy nie ma i nie wiadomo, kto miałby mu oddać dokument. W efekcie zakaz obowiązuje dużo dłużej, niż zakładane w prawie 3 miesiące.

    Oto cennik nowej Dacii Duster III. Za auto trzeba zapłacić co najmniej 79 900 zł. Sprzedaż właśnie ruszyła

    Trzecia generacja Dacii Duster oficjalnie wchodzi do polskiej sieci sprzedaży. Marka wskazała cennik dla roku 2024. Za rumuńskiego SUV-a trzeba zapłacić minimum 79 900 zł. Od tej wartości zestawienie jednak dopiero startuje.

    Małe pojazdy elektryczne miejską przyszłością? Tak twierdzi polska firma

    Polski producent małych pojazdów elektrycznych zaczynał od pojazdów dla... seniorów. Dziś jest jedną z najbardziej popularnych marek pojazdów elektrycznych w Europie. Czy sukces firmy oznacza, że małe pojazdy elektryczne są miejską przyszłością?

    Idzie wiosna. A to oznacza, że na drogach robi się... coraz bardziej niebezpiecznie

    Wiosna za pasem. To dobra wiadomość dla kierowców? I tak, i nie. Tak, bo poprawiają się warunki drogowe. Nie, bo wiosną wcale bezpieczniej nie jest. To od wiosny właśnie zaczyna rosnąć ilość wypadków na drogach. Sprawdźcie, czemu tak się dzieje.

    REKLAMA

    Dostałeś drogową pocztówkę z Warszawy? Nie wskażesz kierowcy auta, a grozi ci 8 tys. zł mandatu

    Pocztówki ze stolicy potrafią być naprawdę drogie. Szczególnie te wysłane jako zdjęcie z fotoradaru. Znak X postawiony nie w tym miejscu, może podwyższyć karę nawet do 8000 zł. Za co należy się tak wysoka grzywna? Za niewskazanie kierującego.

    Jeździsz rowerem po mieście? O tym pamiętaj!

    Niektórzy na rowerze jeżdżą przez cały rok, inni przesiadają się dopiero jak robi się cieplej. Przepisy obowiązują wszystkich, dlatego warto je znać, zwłaszcza, gdy się korzysta z roweru w mieście. Za niektóre przewinienia może grozić mandat. 

    REKLAMA